Net als de meeste mensen heb ik ook een gevulde rugzak. Ik heb periodes van geluk en diepe dalen gekend. Door de diepe dalen weet ik dat ik mensen en paarden wil helpen. Ik gun hen hetzelfde als wat ik heb meegemaakt. Hoe hoog en pijnlijk de sprongen ook waren. Hoe anderen ook maar bleven zeggen dat iets niet mogelijk of verstandig was. Ik nam de sprong en als ik  viel, stond ik weer op en nam de sprong opnieuw. Hierdoor heb ik nu het leven waar ik gelukkig van word. In de afgelopen jaren ben ik ook op een gezonde en bewuste manier aan mijn fysieke en psychische gezondheid gaan werken. Als je fysiek niet oké bent is het moeilijk voor je geest om optimaal te functioneren en als je geest niet optimaal werkt, is het moeilijker om fysieke prestaties neer te zetten. Zeker als je veel met paarden werkt, want zij willen alleen maar jou in hun kudde als jij ook echt aanwezig bent.

Ik heb een ideaal leven voor ogen. Paarden trainen op een manier dat het paard paard kan blijven. Mensen helpen in hun zijn. Om dit te kunnen bereiken ben ik een grote transformatie aangegaan die ik eerst niet voor ogen had. De start van oneindige mogelijkheden. Als je de wil en durf hebt om je doelen te bereiken, is de kans groot dat je jouw ideale hof met jezelf en/of je paard bereikt. 
Dit alles zou ik niet bereikt hebben zonder paarden in mijn leven. Zij zijn mijn grootste steun en toeverlaat.
Zij zorgen ervoor dat ik mijn leven congruent leid.